Powodów do uśmiechu może być wiele.

Nie sposób nie zauważyć, że zapotrzebowanie na świetny humor rośnie. W telewizji, radiu aż roi się od dowcipnych pogaduszek, śmiesznych skeczy. Ale czy współczesny świat naprawdę jest taki radosny? Czy ludzie mają powody do uśmiechu? Wystarczy spojrzeć na spacerujących ludzi i zadać sobie pytanie: Kto z nich promienieje szczęściem? Który przechodzeń jest szczęśliwy?
A może jest inaczej, może monotonny tryb życia, szara rzeczywistość przytłaczają i nie pozwalają na chwile wariactwa?
Zastanawiam się, co myślała grupa ludzi mijająca mnie i moją córeczkę dzisiaj. Wracając z Oliwką z przedszkola, zwyczajnie jak co dzień, a jednak nie tak zupełnie zwyczajnie…
-Mamusiu mam pomysł! Będziemy skakać na jednej nodze. Dobrze? Zobaczysz, że będę od Ciebie lepsza (śmiech)
Cóż, nie pozostało mi nic innego jak poskakać z malutką. I gdy tak skakałyśmy, śmiejąc się przy tym głośno, mijający nas ludzie nie kryli swojego zdziwienia, a nawet jeden z przechodniów był nieco zniesmaczony.

Dziwne, że człowiek zazdroszcząc dobrego nastroju, zamiast go odwzajemnić lub się nim zarazić potrafi krzywdząco oceniać. 

Każdy potrzebuje uśmiechu. Nikogo nie powinna dziwić sytuacja, w której pokazujemy swoje szczęście, a dwie osoby skaczące radośnie tym bardziej. Patrzenie na świat z dystansem, spontaniczny uśmiech mają sens. Jeśli dajemy komuś szczęście, jeśli sprawiamy, że się uśmiecha, a nawet wydaje przy tym radosne okrzyki (jak moja córeczka) uszczęśliwiamy samego siebie.

Zdarza się też dzień, w którym próby rozśmieszenia, czy też najbardziej zabawny skecz nie pomagają i wówczas dopada nas przygnębienie. To normalne, ale jest na to lekarstwo. Otaczający nas ludzi potrafią dostarczyć pozytywnych ,,źródeł energii”, wiedzą co dla nas jest najlepsze nawet w najgorszych chwilach.
Radość, którą dajemy, po pewnym czasie wraca do nas i dostarcza więcej pozytywnych okoliczności. Twój uśmiech prędzej czy później przyciągnie uśmiech.

Uśmiech pomaga nam, trzeba z tego korzystać i starać się mu dopomóc, a w życiu nigdy nie jest aż tak źle, by nie można było sobie pozwolić na odrobinkę uśmiechu.

Ania :)